وقتی یکی از عزیزان ما در بیمارستان بستری میشود، علاوه بر نگرانی برای سلامت او، دغدغههای دیگری مانند کیفیت مراقبتها و تنهایی بیمار نیز ذهن ما را درگیر میکند. در این شرایط، حضور یک همراه بیمار که اغلب از اعضای خانواده یا یک پرستار خصوصی است، از یک «امتیاز» به یک «ضرورت» تبدیل میشود. این همراه، تنها یک ناظر نیست، بلکه حلقه اتصال بیمار با تیم درمان، حامی عاطفی و مدافع حقوق اوست.
همراه بیمار در بیمارستان شخصی است که باید از شرایط روحی و فیزیکی سالم و مناسبی برخوردار باشد، و در صورت نیاز قدرت بدنی لازم را برای کمک به بلند شدن از تخت، راه رفتن و نشستن بیمار داشته باشد. همچنین همراه بیمار در بیمارستان باید بتواند که کارهای اداری پیش آمده را در صورت نیاز به انجام برساند. تمامی این دلنگرانیها را میتوان به یک همراه بیمار حرفهای، دلسوز و مطمئن سپرد.
نقشهای کلیدی همراه بیمار
۱. نقش حمایتی و عاطفی
کاهش اضطراب و تنهایی: حضور یک چهره آشنا در محیط استرسزای بیمارستان، بزرگترین آرامشبخش برای بیمار است.
تقویت روحیه: همراه با صحبت کردن، خواندن کتاب یا گوش دادن به موسیقی مورد علاقه بیمار، به او انگیزه مبارزه و بهبودی میدهد.
ایجاد احساس امنیت: بیمار میداند که در شرایطی که ممکن است ضعیف و آسیبپذیر باشد، کسی هست که از او مراقبت میکند.
۲. نقش ارتباطی و اطلاعرسانی
پل ارتباطی با تیم درمان: همراه میتواند سوالات خود و بیمار را از پزشکان و پرستاران بپرسد، دستورات پزشکی را به طور دقیق دریافت کند و در مورد تغییرات حال بیمار به آنان گزارش دهد.
هماهنگی با خانواده: همراه میتواند سایر اعضای خانواده را از آخرین وضعیت بیمار مطلع کند و از هجوم آنان به بیمارستان جلوگیری نماید.
۳. نقش مراقبتی و عملی
کمک در امور شخصی سبک: کمک در غذا خوردن، نوشیدن آب، جابجایی در تخت و راه رفتن تا سرویس بهداشتی (در صورت توانایی).
نظارت بر روند درمان: اطمینان از تزریق به موقع سرم و داروها، یادآوری ساعت مصرف دارو به پرستاران و کنترل علائم حیاتی در صورت آموزش دیدن.
مراقبتهای پس از عمل: کمک به هوشیاری کامل بیمار پس از بیهوشی و جلوگیری از خطرات احتمالی.
۴. نقش مدافعتی (Advocacy)
این مهمترین و حساسترین نقش همراه است:
پرسشگری: اگر همراه متوجه اشتباهی در دارو یا روند درمان شد، با احترام و قاطعیت آن را به تیم درمان تذکر میدهد.
اطلاعرسانی از حساسیتها: یادآوری آلرژیهای دارویی یا غذایی بیمار به پرستاران جدید.
احترام به خواستههای بیمار: اطمینان از اینکه تصمیمات پزشکی با در نظر گرفتن خواست و ارزشهای بیمار گرفته میشود.
مزایای استفاده از همراه بیمار (اعم از عضو خانواده یا پرستار)
برای بیمار: بهبودی سریعتر، کاهش خطاهای پزشکی، دریافت مراقبت شخصیتر و آرامش روانی بیشتر.
برای خانواده: اطمینان خاطر از دریافت مراقبتهای باکیفیت برای عزیزشان و کاهش فشارهای روانی و فیزیکی.
برای تیم درمان: دستیابی به اطلاعات دقیقتر از بیمار، همکاری بهتر در روند درمان و کاهش حجم کاری پرستاران برای امور غیرتخصصی.
چگونه یک همراه موثر باشیم؟
آماده باشید: از تاریخچه پزشکی، داروها و آلرژیهای بیمار لیستی تهیه کنید.
یادداشتبرداری کنید: دستورات پزشک، سوالات و تغییرات حال بیمار را یادداشت کنید.
مراقب خودتان باشید: همراهی یک کار فرساینده است. استراحت کافی داشته باشید، غذای مناسب بخورید و در شیفتهای مختلف از سایر اعضا کمک بگیرید تا دچار فرسودگی نشوید.
با تیم درمان همکار و محترم باشید: آنها متحدان شما هستند. با حفظ آرامش و احترام، به بهترین نتیجه برسید.
از درخواست کمک نترسید: اگر احساس کردید وضعیت از کنترل شما خارج است یا نیاز به تخصص بیشتری دارید، از پرستاران کمک بخواهید.
گزینه جایگزین: استخدام همراه بیمار (پرستار خصوصی)
گاهی به دلایل مختلف (مشغله کاری خانواده، حساسیت بالای شرایط بیمار، نیاز به تخصص)، استخدام یک پرستار خصوصی به عنوان همراه، بهترین انتخاب است.
مزایا: داشتن تخصص و تجربه در مراقبتهای بیمارستانی، آشنایی با پروتکلها، و در دسترس بودن به صورت شبانهروزی.
نحوه انتخاب: از طریق آژانسهای معتبر خدمات پرستاری که پرستاران را از نظر مدارک، سابقه و سلامت بررسی میکنند.
همراه بیمار، تنها یک حضور فیزیکی نیست؛ او چشمها، گوشها و صدای بیمار در محیط پیچیده بیمارستان است. این حضور، کیفیت درمان را ارتقا میبخشد، از خطاها پیشگیری میکند و مهمتر از همه، کرامت و آرامش انسانی بیمار را در سختترین لحظات حفظ میکند. سرمایهگذاری برای داشتن یک همراه آگاه و دلسوز، در واقع سرمایهگذاری برای سلامت و بهبودی سریعتر عزیزمان است.
یادمان باشد: شفا تنها با دارو و جراحی حاصل نمیشود، بلکه با مراقبت و حمایت کامل میسر میگردد.