شناخت بیماری اختلال نقص توجه و بیش فعالی(ADHD)

هدف این مطلب آشنایی با بیماری اختلال نقص توجه و بیش فعالی(ADHD) و همچنین کمک به نحوه نگهداری این  افراد می باشد. مطالبی که در ادامه دنبال خواهیم کرد به شرح زیر می باشد:

• توصیف نشانه‌های اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی.
• شناسایی دلایل احتمالی اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی.

مقدمه ای درباره بیماری اختلال نقص توجه و بیش فعالی

زمانی تنها یک اختلال مربوط به دوره‌ی کودکی در نظر گرفته می‌شد. با این حال، امروزه مشخص شده است که این اختلالی است که تمام طول عمر را در برمی‌گیرد. ADHD اولین بار در قرن ۱۸ و زمانی که سِر الکساندر کریکتون در حال توصیف بی‌قراری ذهنی بود، تشریح شد.

سال‌ها بعد در اواسط ۱۸۰۰، یک پزشک آلمانی به نام هنریش هافمن یک مطالعه‌ی موردی را منتشر کرد که در آن علائم فردی بی‌قرار توصیف شده بود که ما امروزه آن علائم را با نام ADHD می‌شناسیم. در اوایل ۱۹۰۰، جورج استیل هم تصویر دیگری از فقدان کنترل اخلاقی در کودکان ارائه کرد و یک رابطه‌ی نابهنجار با محیط را توصیف کرد. همچنان که پژوهش‌ها پیش رفت، نشانه‌ها و تأثیرات بی‌توجهی و انرژی اضافه هم روشن‌تر شد.

مطالعات مستمر در مورد نشانه‌ها در کودکان به ما درک وسیع‌تری از این موضوع داد که ADHD چیست و این که این اختلال تا بزرگسالی ادامه می‌یابد. اختلالی که به نام هایپرکینزی (پُرجنبشی) یا اختلال در عملکرد مغز نامیده می‌شود، رایج‌ترین اختلال کودکی است.

البته در مطالعات دیگر این میزان در حدود ۸ درصد افراد زیر ۱۸ سال تخمین زده شده است. همچنین مطالعات نشان داده‌اند که نشانه‌های حدود ۶۵ درصد کودکان با تشخیص ADHD تا بزرگسالی ادامه می‌یابد.

مطالعات ADHD بزرگسالان می‌گوید که ۵/۲ تا ۴/۴ درصد جمعیت از نشانه‌های ADHD رنج می‌برند. مطالعات دیگر هم می‌گویند که به نظر می‌رسد تعداد بزرگسالان مبتلا به ADHD حدود ۹ تا ۱۱ میلیون نفر باشد. اگرچه ممکن است اعداد کمی تفاوت داشته باشد، اما مطالعات همگی توافق دارند که حتی با وجود تغییرات در DSM-5، شمار افراد همچنان در حال افزایش است.

همچنین از گزارش‌ها برمی‌آید که ADHD مردان را بیش از زنان تحت تأثیر قرار می‌دهد. بنابراین، برای مراقبان مهم است که ADHD را در طول عمر مدنظر داشته باشند.

دلیل اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) چیست؟

اگرچه علت دقیق ADHD مشخص نیست، مطالعات چندین علت را بیان می‌کنند. برخی دانشمندان در مورد نقش گلوکز، یعنی منبع انرژی مغز، بر تکانشی بودن کنترل و توجه تحقیق کرده‌اند. تحقیقات نشان داده که افراد مبتلا به ADHD سطح گلوکز پایینی دارند یا به اندازه‌ی کافی از گلوکز استفاده نمی‌کنند. مطالعات دیگر می‌گویند اختلال در رشد مغز هنگام بارداری به علت سم یا ژنتیک، منجر به ایجاد نشانه‌های ADHD می‌شود.

به نظر می‌رسد مصرف سیگار، الکل و دیگر مواد می‌تواند روی سلول‌های عصبی مغز جنین آثار سوء داشته باشد. مطالعات دیگری وجود دارد که نقش مواد سمی محیطی مانند سرب را محتمل می‌داند. یکی از قوی‌ترین دلایل کشف‌شده تا به امروز این است که مشخص شده که کودکان مبتلا به ADHD حداقل یک خویشاوند نزدیک مبتلا هم دارند، این زمینه‌ی ژنتیکی را نشان می‌دهد.

مطالعات ژنتیک هم نشان می‌دهد که دوقلوها دارای نشانه‌ها، صفات و سن مشابه ابتلا هستند و این، زمینه‌ی ژنتیک را نشان می‌دهد.

اکثر پژوهش‌ها در این مورد توافق دارند که ADHD مربوط به نوروترنسمیترهای خاصی در مغز است. حتماً به یاد دارید که نوروترنسمیترها مواد شیمیایی مغز هستند که پیام‌ها را در سراسر مغز ارسال می‌کنند و منجر به واکنش‌ها یا هیجان‌ها می‌شوند. به نظر می‌رسد در ADHA، دوپامین و نوراپی‌نفرین از حد تعادل خارج‌اند.

ADHD به دلیل تماشای زیاد تلویزیون، آلرژی به غذا یا خوراکی و مواد، شکر زیاد، مدرسه‌ی بد یا خانواده‌ی فقیر ایجاد نمی‌شود. اخیراً، تکنیک‌های جدید مطالعه‌ی مغز مثل توموگرافی نشر پوزیترون، یا PET اسکن، می‌توانند عملکرد مغز را نشان دهند. این‌ها به محققان اجازه می‌دهند ببینند کدام بخش از مغز در ADHD بیش‌فعال است یا فعالیت کمی دارد.

نشانه‌های اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)

ADHD را می‌توان از روی رفتارها و آزمون‌ها شناسایی کرد. رفتارهای مشترک به سه دسته تقسیم می‌شوند که عبارتند از رفتارهای بی‌توجهی، تکانشی، و بیش‌فعالی.

برای کودکان یا بزگسالان بی‌توجه، بسیار سخت است که ذهنشان را بر روی یک چیز متمرکز کنند. آن‌ها مدام از موضوعی به موضوع دیگر می‌پرند. این که از آن‌ها بخواهیم توجهشان را به یک چیز معطوف کنند، برایشان بسیار دشوار است.

برای مثال، اگر از بزرگسالان بخواهیم لباسی برای روز انتخاب کنند برایشان بسیار مشکل است، چون نمی‌توانند به اندازه‌ی کافی برای انتخاب جنس لباس وقت بگذارند و بر این موضوع متمرکز شوند. از طرفی، برای یک کودک هم سخت است که به مدت طولانی روی تکالیف مدرسه یا کسی که صحبت می‌کند تمرکز کند. مثال‌های دیگری از بی‌توجهی عبارتند از حواسپرتی سریع، عدم توانایی تکمیل کارها، اشتباهات ناشی از بی‌دقتی.

تکانشگری زمانی رخ می‌دهد که فرد یا کودک بسیار بی‌تحمل است و نسبت به موقعیت‌ها یا رویدادها واکنش آنی دارد. این افراد مثل توپی می‌مانند که به دیوار می‌خورد و سریع کمانه می‌کند! یعنی از فعالیتی به سرعت به فعالیت دیگر می‌روند، یا حتی افکار سریع دارند. و نتیجه هم معمولاً اقدامات و نظرات نامناسب است. برای مثال، یک فرد بزرگسال که عجله دارد هرچه سریع‌تر کار انجام شود از جزییات صرف‌نظر می‌کند. کودک ممکن است کتاب‌ها یا کفش‌هایش را فراموش کند.

اگر به این مطلب علاقمند هستید و تمایل دارید در مورد نحوه رفتار یا کار کردن با بیماران اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)  بیشتر بدانید با مطلب بعدی در بلاگ تندیس تندرستی همراه باشید.